Dzięki za pochwałę, tylko dopiero uświadomiłem sobie że popełniłem błąd ale graficzny- źle zapisałem bo to są dwie zwrotki. Dlatego to się wydaje niedokończone.
Chociaż jak się przyjrzeć całości to też tak jakby jeszcze coś miało być, tak jakbym nie potrafił dobrać tak słów żeby do końca powiedzieć myśl, we wszystkich moich wierszach mam takie wrażenie...

Pierwsza część jest lepsza. "nieciał" dziwnie brzmi i z całkiem dobrego wiersza czyni chaos. Może "Otwórzmy zmysły naszych ciał"?
Troche miejscami wiersz wydaje się sztuczny, na siłę dobierasz rymy. Bo w sumie raz są, a potem ich nie ma, a więc znowu chaos.
Pozdrawiam, pisareczka:D

a mi się neologizm "nieciał" podoba. "Podajmy sobie serca", "Otwórzmy zmysły nieciał" - czyli tak naprawdę zamknijmy się przed tym co fizyczne, co nas dzieli i skupmy się na tym co duchowe, niewidzialne. "nieciał" wskazuje na odrzucenie materialnej sfery i moim zdaniem dobrze pełni swoją funkcję. Ja bym go nie zmieniała, podoba mi się jego prosta.. jak w logice w uniwersum istnieje pies i nie-pies.

Ogólnie wiersz jest dla mnie odległy i niezrozumiały, ale dobrze się go czyta, jak "wiatr w kominku" w serii NWN (gra taka.. crpg)

"W czeluści lochu, czy na wietrznym szczycie
słów miłości słuchaj, które szepczę skrycie.
Myśli me
Są obok ciebie."

Tak sobie właśnie recytowałam błąkając się po lochach, jaskiniach, zamkach...

okej.. to chyba wszystko co chciałam powiedzieć